Zoek het zelf maar uit!
Onderzoeksjournalistiek booming
Regionale en de superlocale onderzoeksjournalistiek
..wordt een goede toekomst voorspeld.
Trainingssessie
Dat is een van de uitkomsten van de Trainingssessie (Zoek het zelf maar uit!) , georganiseerd op de Hogeschool Utrecht door de Vereniging voor Onderzoeksjournalistiek (VVOJ) op 24 september 2011. Dat is mooi zou je zeggen. De achterliggende oorzaak is eigenlijk minder mooi. Door de toegenomen taakdelegatie door de centrale overheid, komt er steeds meer in de regio terecht. Door de beperkte middelen en mankracht blijken dan taken minder goed te worden uitgevoerd. Bijvoorbeeld wordt genoemd een voorbeeld uit Zoetermeer waar het giftige ethyleenoxyde lange tijd wordt geloosd. Het betreffende bedrijf heeft dit gemeld bij de plaatselijke overheid. De twee verantwoordelijke ambtenaren hebben met deze melding niets gedaan naar later blijkt. Dit is nog maar een enkel voorbeeld.
 |
| Hogeschool Utrecht |
Grootschalig
Na mijn mening gebeurt het thans ook op veel grotere schaal. Het Ministerie van VWS laat het aan marktpartijen over (lees ziekenhuis en ziektekostenverzekeraars) om na te gaan waar bepaalde behandelingen worden geboden. Zeker, de volume discussie (waar mag blaaskanker al dan niet worden geopereerd) krijgt terecht de aandacht. Maar dient het ook niet als een schaamlap? Terecht wordt opgemerkt dat de patiënt helemaal buiten beeld blijft bij deze discussie. Concentratie of de concentratie van zorg gaat over meer dan efficiënte verdeling van kosten. Het gaat ook over harde bezuiniging.
Mild despotisme
Onlangs kreeg ik het boek “ mild despotisme” van dr. Albert Jan Kruiter in handen. Zeker, ik raak geïnteresseerd omdat de auteur klasgenoot is geweest bij mijn zoon. Maar al lezende blijken er toch meer raakvlakken te zijn. De auteur gaat uitvoerig in op de situatie rond de AWBZ en het PGB. Daarbij betrekt hij het gedachtegoed van Alexis de Tocqueville, waarover hij zijn dissertatie schreef. De auteur stelt (pagina 363) dat de Overheid de mens isoleert en vanuit die positie handelt, maar verzuimt mensen op te voeden tot burger “. Een schizofrene benadering van de democratische samenleving door de democratische overheid is het gevolg. ” U moet meer verantwoordelijkheid tonen, maar de vraag staat voor ons centraal. De burger zou zich meer voor het publiek belang moet inspannen, wij behartigen eigenbelang. De overheid kan niet meer alles oplossen, maar wij geven nu een zakgeld ter compensatie “.
Heel dubbel
Dit leidt ertoe dat burgers die zich toch al individualistisch gedragen tegelijkertijd als klant benaderd worden. De auteur stelt dat het nemen van sociale verantwoordelijkheid automatisch moet ontstaan. Terwijl de klant in het nastreven van eigenbelang concreet gesteund wordt door de Overheid. Daarmee versterkt de democratische overheid het individualisme. Dat leidt tot een fundamenteel conflict. Vervolgens wordt zorggebruik ingegeven door eigenbelang, hetgeen ertoe leidt dat de centrale overheid meer regels ontwikkelt en meer centraliseert.De Burger is een mensbeeld, waaraan geen beleid wordt gekoppeld. Bezuinigen en het centraal stellen van de klant te sluiten elkaar uit. Zolang de klant een vraag naar zorg in het publieke domein autonoom kan bepalen, zullen bezuinigingsmaatregelen geen effect hebben.
Control
Nu komt het: de centrale overheid legt zich toe op control, toezicht en handhaving, en de Gemeente mag als uitvoerder van rijksbeleid de individualistische samenleving leren om voor zichzelf te zorgen. Dit zal de democratische samenleving schade berokkenen. Schade die vooral het welbegrepen eigenbelang en de democratische ervaring betreft. Ziehier datgene wat ik meen terug te zien in de discussie over concentratie en deconcentratie van ziekenhuiszorg. Naast een ongetwijfeld nuttige afweging, die overigens al sinds jaar en dag plaatsvindt, waar is de patiënt het beste uit, sluipt hier iets heel anders doorheen.