Albert Jan Kruiter

In de zorgsector jubelen wij over best practices

Een ander geluid van Bestuurskundige en Publicist Dr. Albert Jan Kruiter

Hij houdt een pleidooi voor de tegenvoeter:  het mislukte experiment.  Hij heeft daarover een essay geschreven “succesvol mislukken”. Daarbij is zijn aandacht vooral gericht op de overheid. Daar worden veel zaken ” experiment ” genoemd, die dat in wezen niet zijn. Het zijn eigenlijk “gewoon” projecten. Door deze naamgeving hebben de projectleiders een alibi als het onverhoopt misloopt. Want dat levert imagoschade.

Website

Mislopen

We spreken over ‘mislopen’ als het experiment niet het gewenste/verwachte resultaat toont, maar een ongewenste en onverwachte uitkomst. Is dat negatief?  Dan hangt er maar van af.  Het is belangrijk dat we lering trekken. In die zin is een pleidooi voor (meer aandacht voor) worst practices terecht. Helaas bestaat de neiging om deze analyse over te slaan en snel over te gaan tot de orde van de dag. We moeten naar een lerende omgeving. Het begrip experiment mag niet aan inflatie onderhevig zijn. Bij een experiment hoort een onderzoeksagenda. Het mag m.i. niet zo zijn dat een zwartboek of een parlementaire enquete steevast verrassende resultaten oplevert. Het moet verboden worden dat we om snel te bezuinigen de zorgvuldigheid achterwege laten.

Lering?

Een paar afkortingen, die elk staan voor belangrijke dossiers. Het is echt niet alles. Trekken we lering uit de aanpak rond de DBC en  WMO ? Wat gaan we doen met de AWBZ,  PGB,  DOT en de Jeugdzorg. De zorgconcentratie en deconcentratie?  Hoe kan het dat de wijkverpleegkundige weer ineens uit de hoge hoed wordt getoverd? Zomaar wat vragen.