Waardevol casereport

Parkinsonisme

Fietsen kan wel degelijk!

2 augustus 2010 Prof. Bas Bloem op weblog:

De gouden standaard in de wetenschappelijke wereld is de zogenaamde “randomised clinical trial”: doorgaans grootschalig onderzoek bij vaak wel honderden patiënten, en waarbij de patiënten door het lot worden toegewezen aan ofwel een echte behandeling,ofwel een nep behandeling. Toch wil wil ik hier graag een lans breken voor de case reports of,in bredere zin, de grote waarde van het kijken naar individuele patiënten. Natuurlijk is het zo dat de wetenschappelijke waarde vaneen case report laag is. Maar de waarde is niet nul, zoals ten onrechte wel wordt beweerd. De bewijslast is weliswaar laag, maar het is wel degelijk bewijs! En zo kunnen opvallende bevindingen bij individuele patiënten wel degelijk een goede aanleiding vormen voor verder aanvullend onderzoek, aldus de beroemde epidemioloog Prof.Jan Vandenbroucke uit Leiden.

Parkinsonisme

Voorbeeld is een Parkinson patiënt die een dusdanig ernstige loopstoornis had dat hij bijna geen voet meer voor de andere kon zetten.
Bas Bloem “Maar tijdens het interview vertelt deze patiënt mij dat hij nog heel goed kon fietsen”!

Om een lang verhaal kort te maken. Bas Bloem gelooft de man, legt het resultaat vast op de video en bewijst de wetenschap hiermee een grote dienst.Zie zijn Blog.

Aanzet voor nieuwe omgang met innovaties in zorg?

De impact is groot.De eenvoudige vraag (kunt u wel of niet fietsen) kan richting geven aan de diagnostiek. Immers het onvermogen om te fietsen pleit bij een neurologische aandoening tegen een Parkinsonisme. Vraag aan Bas: betekent dit substitutie? Kan de diagnostiek daarmee eenvoudiger worden en mogelijk ook de behandeling? Komt dit in de Richtlijn te staan? Het stemt mij optimistisch over de acceptatie van observaties die gebaseerd zijn op casereports of een eenvoudige pilot. Dan zijn we meteen terug bij de financiering , de “voorwaardelijke financiering” zoals die wordt geintroduceerd.