Tweet

Medisch dossier

Privacy ondergeschikt geworden?

Uit een uitvoeriger reactie van Prof. Bruce Wolffenbuttel (zie: hier) op een bijdrage over ‘de specialistenbrief’ ontleen ik deze quote. Deze is naar mijn smaak het overdenken meer dan waard is. Overigens bedoelt de Hooggeleerde dit niet letterlijk, maar het gaat om de gecomprimeerde informatie. Wat te denken van verwijsindicatie (second opinion):  “Patiente heeft een struma in de hals. Wilt u haar nog eens oproepen voor controle” bij een niet-bekende patiente. Uw columnist sluit niet uit dat verwijzing ook daadwerkelijk wel via Twitter gebeurt (ondanks het privacy-aspect). Reactie??

Prof. Bruce Wolffenbuttel, Hoogleraar Endocrinologie en Stofwisselingsziekten (Groningen),Internist-endocrinoloog
Nevenwerkzaamheden: Wetenschappelijk Directeur LifeLines Cohort & Biobank; Lid Adviescommissie GECKO, Groningen Expert Centre for Kids with Obesity; Lid bestuur PREVEND studie; Overige activiteiten: Medisch Adviseur NVACP, Nederlandse Vereniging Addison en Cushing Patiënten; Lid Diabetes Expert Network, Nederlandse Diabetes Federatie; Secretaris Nederlandse Vereniging voor Endocrinologie; lid redactie adviesraad Nederlands Tijdschrift voor Diabetologie.

Quote Bruce Wolffenbuttel

“Behalve bij het begrip ‘informatie’ is het misschien verstandig ook eens stil te staan bij GEBREK AAN INFORMATIE. Ik zie nagenoeg alle verwijzingen naar mijn afdeling voorbij komen. Zo kennen we inmiddels het concept van de ’twitter verwijzingen’; patiënten verwezen voor een second opinion met een briefje dat minder dan 140 tekens bevat. De moeite die het dan kost om alle informatie boven water te krijgen bij huisarts of specialist elders, is soms groot. Er gaan soms meer dan 2 maanden overheen voordat het dossier eindelijk compleet is (als dat al lukt!), en de second opinion gedaan kan worden”.

Collectie Seesing

Bijwerking

Dit is een ‘bijwerking’ van social media. We zijn wel erg snel en kort aan het worden. Onlangs was ik in de gelegenheid een stapel correspondentie van voor en tijdens de 2e wereldoorlog door te lezen. Je verbaast je dan over het aantal handgeschreven woorden dat nodig is om over iets uit te leggen, zoals het breien van een muts (kado), een fietstochtje, een familiebezoek en plaatselijk nieuws. Zeker kan dat korter, maar toch…. Misschien een aardig onderwerp voor een scriptie: hoeveel tekens zijn er in 1939 nodig om een een bepaalde boodschap (of verwijzing!) over te brengen. Vast een veelvoud van de 140 tekens.Een tijdje was het wel gebruikelijk teveel informatie (‘knippen en plakken’) ongesorteerd mee te sturen als prints….Dat hebben we dan wel weer achter ons gelaten??