Tuchtzaak loopt uit op een maatregel (waarschuwing)

Kunnen we iets leren uit een medische tuchtzaak van tachtig jaar geleden? Ik denk het wel. Dit is een van de dossiers die onlangs is vrijgegeven voor het publiek door het Historisch Centrum Overijssel (HCOV).  In een audiogedeelte lees ik het  verweer van de beklaagde voor. 

Een klacht uit 1935  behandeld door het Medisch Tuchtcollege in Zwolle.

Klacht

Er vallen mij diverse dingen op. Het is op zich een dossier dat goed te overzien is. Het gaat om een klacht over bejegening en behandeling. De patiënt in kwestie is uiteindelijk komen te overlijden. Aanvullend onderzoek heeft hoegenaamd niet plaatsgevonden. De aangeklaagde huisarts komt met een vrij uitgebreid verweer. Er is wat aanvullende correspondentie. Het verslag van een hoorzitting (gesproken wordt over terechtzitting) en uiteindelijk een uitspraak. Opvallend de tijdlijn, die heel kort is. Het begint met een brief van 10 februari 1936 over behandeling in december 1935. In april 1936 is de zaak afgedaan. Dus geen eindeloze procedures. Daarvan kunnen we nog iets leren.

Onheus

Het meest opmerkelijke is het verweerschrift van de huisarts (18 februari 1936), tevens gemeente-arts, die in tweeënhalf kantje levendig de situatie van patiënt en zijn rol daarin beschrijft. We krijgen een heel goede indruk van de couleur locale. Te lezen valt dat een dochtertje van de patiënt uit bedelen werd gestuurd. De huisarts doet visites op de fiets (zelfs met koorts). Heel duidelijk wordt niet wat patiënt , een man van begin 50 mankeerde. Kennelijk een icterus (geelzucht) met benauwdheid. Dat kan bijvoorbeeld een gedecompenseerde levercirrose zijn. Maar ook een hartkwaal. Of een maligniteit. Maar ook wordt een longontsteking genoemd.  Er is kennelijk wel gesproken over een opname, maar het is er niet van gekomen. Heden ten dage zou je graag een echografie willen doen. Of na het overlijden een obductie. De indruk is dat niet zozeer het medisch handelen, als wel de bejegening ertoe heeft bijgedragen dat het uitgelopen is op een waarschuwing. Met naam en toenaam in de krant! Tegenwoordig zou het blaming & shaming zijn in ‘social media’. Het lijkt ook wel enigszins politiek beladen onderwerp omdat het crisistijd is.

Bron: Delpher