Postzegels

Jeugdzonde

Zaken doen

Jarenlang was ik elke zaterdagmiddag te vinden op de Postzegelmarkt in mijn woonplaats Utrecht. Zo gauw als ik vrij was van de Dompleinschool (zaterdagochtend nog les) haastte ik mij daarheen. Destijds vond deze postzegelmarkt plaats op de  voormalige Vismarkt aan de Oude Gracht. De hardstenen tafels- die herinnerden aan de vroegere functie op de Vismarkt- werden in beslag genomen door heren met stapels albums. Daartussen vond staande de handel plaats tussen de mindere goden…. Ruilen of kopen? Een fascinerend bedrijf. De beiaardier van het Domcarillion zorgde voor een prettige sfeer. De uren vlogen om. In het Utrechts Digitale Archief vond ik zowaar een foto van deze Postzegelmarkt (1959) waarop veel jongens  te zien zijn. Een grote kans dat ik er een van was, al is de foto te weinig gedetailleerd om dat met zekerheid vast te stellen.

Kalisbrug 1959

Minder fraai

Wanneer ik  weer eens onderstaande postzegels onder ogen krijg heb ik een minder goede associatie. Dat zit zo. Ooit was ik op de postzegelmarkt lelijk bij de neus genomen.Ik zon op revanche.Ik herinner mij nog goed dat ik weer een keer naar een grote collectie op zo’n tafel stond te turen.  Mijn zakgeld (kwartje per week) zorgde er voor dat het meeste materiaal onbereikbaar voor mij bleef. Maar deze handelaar had series ongestempelde (postfrisse) zegels in een insteekalbum. Aan de zijkant prijkte een wit papiertje met de prijs (5 cent) . Achter de tafel stond een (nog jonger) jochie. Ik blufte dat de prijs vast betrekking had op het hele rijtje en niet de zegels afzonderlijk. Ik slaagde er in om voor weinig geld heel wat rijtjes op te kopen. De week daarop hoorde ik dat er een handelaar op zoek was naar iemand die hem een streek geleverd had. Ik besloot maar een paar weken weg te blijven van de zaterdagse postzegelmarkt. Ik schaam mij daarvoor nog steeds als ik de zegels zie, (waarvan ik nog maar enkele heb).

Angola