We leven in een vrij land,
zo stelt de Kantonrechter
Precies een jaar geleden –dinsdag 26 mei 2009- zat ik tegenover mijn voormalige werkgever, een grote zorgverzekeraar, bij de Rechtbank te Zwolle.
Dysfunctioneren
Er was een procedure aangespannen via de Kantonrechter, waarbij de inzet van de werkgever was: ontslag wegens dysfunctioneren. Daartoe diende een duimdik dossier, waartegenover ik het nodige wist in te brengen. Gelukkig wist ik mij gesteund door een ter zake kundig jurist vanuit mijn beroepsvereniging. Dysfunctioneren is een zware aantijging voor een (medisch) professional. Volgens het woordenboek betekent dysfunctioneren: niet goed werken. Tegen deze opvatting heb ik mij verzet, evenals tegen de consequentie: een ontslag
Voorspoedig
De zitting verliep wat mij betreft voorspoedig, maar was voor mijn naasten een beproeving. Tot driemaal toe werd op verzoek van de advocaat van de tegenpartij schorsing aangevraagd. Ik weigerde pertinent akkoord te gaan met een zwijgverbod ondanks een hoger bedrag. Het ging mij immers niet om de financiële genoegdoening!
Regeling
Uiteindelijk verzuchtte de rechter dat we in een vrij land leven en dat ik daarvan net als ieder ander gebruik mag maken. Er kwam een regeling, die mij de kans bood om als eenmansbedrijf journalistiek aan de slag te gaan. Dat is allemaal goed gelukt. Zelf beschouw ik mijn vertrek als kapitaalvernietiging voor de werkgever. Mijn ontslagregeling wordt uiteindelijk opgebracht door de premiebetaler. Ik huldig de opvatting dat ik nog jarenlang de zorgverzekeraar van dienst had kunnen en willen zijn, mits men zich wat flexibeler had opgesteld.