Het Onafhankelijkheidssyndroom

Toekomst Verzorgingsstaat

Kees-Jan van Klaveren

Promovendus Universiteit van Amsterdam

Volgens Kees-Jan van Klaveren, de tweede spreker op het symposium ZorgenvoorMorgen op 28 november 2012 bij het Ministerie van VWS loopt de verzorgingsstaat mogelijk op haar laatste benen. Verrassend is dat zijn onderzoek uitwijst dat dit proces al wel 20-30 jaar aan de gang is. De verzorgingsstaat is dan ook geen ideologisch programma. Hij beschrijft in zijn voordracht de ontwikkelingen van na de Tweede Wereldoorlog (1945) . Het ‘bevrijde’ individu krijgt steeds meer rechten (wetgeving). Maar dan blijkt het geld op te zijn en heeft zelfontplooiing plaats gemaakt voor passiviteit. Er ontstaat vervolgens een tegenbeweging.

Ambities en grenzen van de Nederlandse verzorgingsstaat

Onafhankelijkheidssyndroom

Het onafhankelijkheidssyndroom duidt op het feit dat de balans tussen recht en plicht (verantwoordelijkheid) zoek dreigt te raken. Hoever kun je gaan met deze vorm van emancipatie en autonomie? Wie past nog wel in dat model en wie niet? ‘Hoe is dat bij een ongeval? Of als je opgenomen bent in een verpleeghuis’, vraagt Kees-Jan van Klaveren zich hardop af. Wanneer is het einde van deze beweging in zicht? Dit is nadrukkelijk een waarschuwing richting de ‘zich terugtrekkende overheid’.