Complexe zorg, ja,ja….

Het staat altijd zo makkelijk neergeschreven

…en en in dit commentaar komt het ook weer terug:

“Voer complexe medische ingrepen uit in ziekenhuizen die daarvoor het beste zijn toegerust”

..de suggestie, nee de dwingende eis:

Dit artikel handelt voornamelijk verder over de regie van een dergelijk proces. De kwestie met de hartklepchirurgie laat zien dat dit niet met één pennenstreek vanuit Den Haag voor elkaar is.

Papier geduldig

Graag wil ik nog wijzen op een geheel ander aspect.Een fase eerder heb ik dat ook al aangegeven n.a.v. opmerkingen KWF. Je kunt lang niet altijd aan iemands neus zien of deze kandidaat is voor een ” complexe medische ingreep“! Was het maar waar!
Dat hardnekkige misverstand speelt ook parten bij de ziekenhuisfinanciering. Bij het zogenaamde openen van een DBC (diagnose behandel combinatie) wordt van de arts verwacht dat deze de inzet als het ware vooraf benoemd. Terwijl de geneeskunde vaak meer lijkt op een ontdekkingsreis. Natuurlijk is het makkelijk geredeneerd vanuit het uiterste eind van het spectrum: een patiënt die in aanmerking komt voor een orgaanvervanging zoals een niertransplantatie hoort in een daarvoor geëquipeerd centrum te worden behandeld.

Zoektocht

Echter bij de meerderheid van de patiënten is het toch de genoemde zoektocht, waarbij het inderdaad op een gegeven moment kan uitdraaien op een doorverwijzing annex overplaatsing naar een gespecialiseerd centrum. Beschouw de geneeskunde als er een piramide met vele lagen, dan zit je dichter bij de waarheid. Hoe hoger je in de piramide komt, deste eerder dient de vraag of je aan het goede adres bent te worden gesteld. Dat is beslist de verantwoording van de behandelend arts, maar daarin speelt de patiënt natuurlijk een even belangrijke rol.

Bovendien gaat het niet alleen om ingrepen, maar ook diagnostiek en überhaupt kennis van zaken! Daarom is netwerkvorming misschien wel net zo belangrijk!