DICA 2014

Beurs van Berlage, Amsterdam

12 en 13 juni 2014

DICA is begonnen als ‘Darmkankerregistratie”. De DBC data leverden onvoldoende inzicht.  DICA is een eclatant succes gebleken. Vijf jaar geleden bij eerste DICA congres 80 en nu maar liefst 700 deelnemers! Dat zegt iets over DICA, maar ook over het belang van de gezondheidszorg in onze maatschappij. ‘Geen dag gaat er voorbij of er is iets nieuwswaardigs te melden over de zorg’ aldus dagvoorzitter Tom van ’t Hek. Inmiddels zijn er trouwens al 17 registraties in de lucht (en 10 in de pipeline).

700 deelnemers

Diagnose # Behandeling

Zie hier de weeffout die ons naar mijn mening vanaf het allereerste begin heeft geplaagd. Een diagnose leidt niet altijd tot een behandeling en bovendien niet altijd dezelfde behandeling. Maar ook kan een behandeling plaats vinden zonder een diagnose. En ook deze: De ene patiënt met dezelfde diagnose is de andere niet. Wie heeft in vredesnaam bedacht dat het toch een Diagnose Behandel Combinatie (DBC) moest heten?  En wanneer de DBC dan wordt doorontwikkeld (DOT) wordt het nog minder herkenbaar. Tot zorgverbetering leiden de geaggregeerde (=big) data als zodanig dan ook nauwelijks. Deze data komen pas ook jaren nadien beschikbaar en zitten vol multi-interpretabele uitkomsten (denk hierbij aan de fraude discussie). Eigenlijk onbegrijpelijk: in de gewone wereld staat de gebruiker centraal (denk aan Apple succes).

Darmchirurgie

Wat kost het?

Er wordt flink geknaagd aan ons financieringssysteem van de 2e lijn. Het combineren van kwaliteit- en kostengegevens levert nieuwe inzichten op. Een trio in een van de workshops tijdens DICA2014 verzamelt data over colorectale (darm) kankerzorg. Dat kan alleen met voorbijgaan aan de DBC gegevens! De specialist blijkt daarvan nauwelijks kennis te hebben. De financiële man/vrouw heeft geen idee over de zorginhoud. Met een online enquête worden de tachtig deelnemers aan een workshop gevraagd om een schatting van de ziekenhuiskosten van een gemiddelde darmoperatie. Data van (inmiddels 29) deelnemende middelgrote ziekenhuizen leveren verrassende inzichten op. Inzichten die nu meteen als feedback terug komen en de kwaliteit en uitkomsten gaan beïnvloeden. Zit het failliet van in beton gegoten richtlijnen -die nog de basis vormen van sterk geïndividualiseerde zorg-  er aan te komen?