Nieuw Fenomeen?

Criteria

Aanleiding

In het kader van de vliegramp bij Tripoli wordt gesproken over het fenomeen “familierechercheur”. Er zijn opleidingen voor deze functie met een nadere omschrijving van wat daarbij zoal komt kijken:

Zorg

De associatie met de zorgsector is tamelijk snel gelegd. Vervang maar eens  “familierechercheur”door “patientencoach”  en “slachtoffer”door “patient” in bovenstaande opsomming. In de zorg spreekt men over “careconsultants” bij kanker. Of “patiëntencoach” zoals Irène Alders van de Stichting Tinkerbell ( http://www.stichtingtinkerbell.nl/overdecoach.php ).

Verschil

Wat is volgens mij het grote verschil? Het belang van een “familierechercheur” wordt in de zorgsector onvoldoende erkend. Dus blijft het bij welwillende zorgverzekeraars die hier en daar een project met patientencoaches ondersteunen voor bepaalde doelgroepen. Vaak blijkt het voor de patient (en zijn of haar familie) die plotseling wordt geconfronteerd met een ingrijpende  aandoening een zoektocht naar de juiste ondersteuning. Daarbij wil ik beslist niets afdoen aan de inzet van artsen, nurse-practitoners en andere professionals.Ook gaat het er niet om alle inzet te formaliseren! Het lijkt mij de moeite waard om te onderzoeken (wetenschappelijk) of een “aanspraak” op een patientencoach voor een bepaalde periode bij het constateren van een aandoening als kanker of hartfalen leidt tot doelmatiger zorg, minder opnames en grotere tevredenheid om maar eens een paar zaken te noemen. Onder randvoorwaarden zou “coaching” dan onderdeel kunnen gaan uitmaken van richtlijnen en financiering via de “ketenzorg”.